We zijn niet vroeg opgestaan vandaag en eerst genoten van het ontbijt! Ar heeft vervolgens de fietsen uit de Bar gehaald, waar ze vannacht mochten staan. De service in dit hotel was geweldig! Vanmorgen vertrokken we uit Nauders en hebben het laatste stuk Reschenpass gedaan, ongeveer 9 km , dit was zeker in vergelijking met de tocht van gister, goed te doen. Wel klimmetjes maar niet te gek. Het weer is erg mooi! Strak blauwe lucht! Na de Reschenpass kwamen we in Italië, weer een mijlpaal. Verder hebben we ongeveer 85 km gedaald vandaag, 1305 meter gedaald in hoogte verschil. We reden langs de Reschensee en hadden al gelezen dat we daar aan de linker kant langs moesten om daar het verzonken dorp te zien. In 1948/1949 is voor de stroomwinning de Reschensee aangelegd met een stuwdam. Het dorpje Graun werd daarvoor opgeofferd en is dus onder water gelopen. Alleen de kerktoren steekt nog boven de waterspiegel uit! En bizar gezicht. Op de achtergrond zien we de 3300 mrt hoge besneeuwde bergtoppen. We reden richting Burgusio en later Glurns, Prad en Merano. Wat een verschil met de tocht van gister toen ik nog in het opspattende modder spoor van Ar zijn fiets reed! Nu zijn er af en toe droge zand/stof wolken van de grindpaden. Er staat helaas best veel wind en hoewel de route bijna alleen maar uit afdalingen bestaat zijn er toch ook hele lange vlakke stukken en hebben we de wind behoorlijk tegen. En dan voel je de kilometers van gister in je benen! Het was, zeker doordat we kilometers lang , echt wel 30 kilometer, langs het water en langs de appelboomgaarden reden, best en zware tocht. We zijn stom verbaasd over de enorme hoeveelheid appels hier! Echt mega,mega veel En het was druk met fietsers!! Heel veel mountainbikers en ook gezinnen met kinderen reden allemaal naar Merano en dat was erg oppassen geblazen vooral tijdens de steilere afdalingen. Ik draag de oude helm van Ar en dat gaat best, hij past niet super en over hobbelige paadjes is dat wel een een beetje lastig want dan schud dat ding op mijn hoofd en zakt af en toe naar voren. Laat ik er nu achterkomen dat de band om mijn hoofd met klittenband vast zit en ik deze heel makkelijk naar beneden kan doen, kortom ...na een week als een soort Calimero door Duitsland en Oostenrijk te hebben gefietst draag ik de helm nu 5cm lager en zit hij als gegoten! En ja, ik draag hem goed om!! Want ik kan mij dat commentaar enigszins voorstellen.....;) Even wat getallen nu: totaal hebben we ong 550km gefietst. Daar zit natuurlijk ook het rijden van de auto naar de route in Augsburg bij en de 40 km die we daar verkeerd zijn gereden. Dus we hebben van de Via route hebben we ruim 400 erop zitten! We zitten nu heerlijk op een terras buiten te eten in Merano waar we het eerste hotel wat een kamer vrij had hebben gekozen! Aan het eind van de route waren we het zat en gelukkig kwam er de laatste zes km een snelle afdaling en zitten we nu heerlijk te borrelen! Klein nadeeltje aan dit hotel....we slapen in een twijfelaartje...mmm