We vertrokken vanmorgen uit " het sanatorium" annex kuuroord uit de jaren 50. Er werd ons niet alleen een hele fijne dag en goede reis gewenst maar vooral ook een goed leven.... Mmm kun je op twee manieren opvatten.. Het was wel weer een belevenis! Toen gingen we op weg naar Verona. Het weer was prachtig! Een strak blauwe lucht en al goed warm. Lekker relaxed richting Verona. Zo een 50 km voor de boeg en morgen ook nog zo een stuk. We verwachten wel een wat heuvel en bergachtiger landschap. Binnen 10 minuten hadden we de eerste klim al te pakken van meteen al een kilometer of 7 !! Dat was niet in de planning maar goed je hebt dan weinig keus! Daarna altijd genieten van het uitzicht en de afdaling, dat is de beloning. Rotje kapot stonden we boven uit te puffen, komt daar een nuffige Audi rijder demonstratief achter ons staan. Na een minuutje gebaarde wij al, van ga er maar langs hoor !! Ruimte zat!! Maar nee hoor, ze bleven demonstratief achter ons wachten. Toen gingen ze naast ons staan en daar ging het elektrische raampje langzaam open! Keurig gekapte dame met gelakte nagels en Dior zonnebril en Louis Vutton tasje op schoot, maande ons aan de kant te gaan!! We stonden enorm dangerous! Volgens haar!! onzin, want er was echt ruimte zat! Wij stonden daar werkelijk als klamme kleffe vaatdoeken en hebben haar, geheel op onze eigen vriendelijke manier, ook een hele fijne, en vooral relaxte dag toegewenst en tevens een heel fijn leven ! En daarachter aan" vooral genieten hoor!!" En je niet meer opwinden over futtiliteitjes. Daaaaaag! Wij zijn heerlijk ontspannen naar beneden gesjeesd en genoten van de verkoelende wind!! We hadden een prachtige glooiende weg verder en we vorderden goed. Terwijl we ergens koffie dronken onderweg, kwam er een mannetje bij ons zitten die in Duits,Italiaans,Engels ..alles wilde weten over onze reis. Hij hield niet op met praten bleef maar gezellig lachen en praten en sprak mensen aan uit het dorp om te vertellen wat wij allemaal gefietst hadden. Een meisje, de dochter van de bakker kwam en vroeg of we ook een reisverslag hadden en vroeg naar onze weblog. Om een uur of drie reden we langs een grote supermarkt en stelde ik voor om maar even wat drinken en eten te kopen, voor de zekerheid. We hadden niet veel meer! Nog twee slappe zoete witje kadetjes met flauwe kaas van vanmorgen en wat water. Nou Ar dacht eerst dat het niet zo nodig was, maar toch maar even wat gehaald. En nu nog een kleine 15 km naar het hotel. En toen kwam er een klim!! Niet normaal!! Nog 12 km naar Soave naar ons hotel. Totaal onverwachts werden we compleet over een berg gestuurd door vriend Mio!! Na de halve berg dachten we al dat het na elke bocht al klaar zou zijn met klimmen, maar nee hoor! Toen waren we al bang dat we echt de berg over gestuurd werden. En inderdaad was dat het geval. Stukken die zo enorm steil waren dat het niet meer te fietsen was en ook werden we verrast op een opgebroken stuk weg. Daar hebben we er toch voor gekozen om onze fietsen langs de hekken te slepen omdat we de vijf km die we la geklommen hadden, niet voor niets hadden gedaan. En dan zeker nu weer terug naar beneden moeten gaan ?en dan een enorme omweg moeten maken..? Nou dat ging niet gebeuren. Voorbij de twee hekken ging de weg 25 meter naar beneden en daarna weer vrolijk omhoog! Niet te doen! Stukken lopen en na heel veel geploeter komen we eindelijk boven.... Bij een bord....Soave 9 km naar de richting waar we vandaan kwamen!! Hoe dit mogelijk was weten we nog steeds niet! Maar naar beneden gaan, dezelfde weg terug en daar een bord tegen komen met Soave 12 km omhoog, dat kregen we mentaal niet voor elkaar! Dus zijn we toch maar aan de afdaling naar het onbekende begonnen. De beloning voor deze klim was een overweldigend mooi uitzicht! We hebben nog nooit zo ver kunnen kijken! Inmiddels was het wat meer bewolkt geworden en zagen we verschillende dorpjes beneden liggen welke nog door de zo'n beschenen werden. Ik moest Ar even overhalen om even extra van dit uitzicht te genieten! we hadden natuurlijk nog de balen van het feit dat we niet goed waren gereden! Maar dit was echt ongelooflijk mooi! Beneden aangekomen hebben we besloten om in het eerste hotel of herberg of wat dan ook te gaan slapen! Laten we nu toch beland zijn in een hotel/herbergloos gebied!!! We bleken veel verder van onze route verwijderd dan we dachten. Wat waren we blij dat we brood, kaas en drinken gehaald hadden onderweg! Bij een gezellig tankstation hebben we dat opgegeten en zijn weer verder gegaan. Daar heeft Ar de Mio weer even opgeladen en daarna hadden we helemaal een probleem, de mio werkte niet meer en het gebied waar we zaten op onze papieren kaart was precies in een vouw met een scheur. Top allemaal! We reden verder en het was inmiddels al over 19.00 uur. Ar zat al te bedenken dat we in een nog niet afgebouwd huis moesten gaan slapen: het was inmiddels al een beetje schemerig en het regende een beetje, en ik bedacht dat we maar een taxi of zo iets moesten gaan bellen!desnoods de fietsen ergens neerzetten en morgen ophalen. We moesten nog kilometers rijden voor we, na veel vragen en rondjes te hebben gereden ( na een uur weer bij hetzelfde café vragen) eindelijk bij een herberg kwamen! Ze hadden een kamer maar, werden we gewaarschuwd, er was een heftige Italiaanse bruiloft en de muziek zou tot 5.00 uur in de morgen duren! Voor ons geen probleem! Wij slapen wel na zo een rit! Eerst gedouched en daarna heerlijk gegeten en toen gingen we naar boven! We werden wel hartelijk uitgenodigd om even te gaan slapen en dan over een paar uurtjes nog even feest te komen vieren! " Nou, we wait" was het antwoord van Ar!! We zitten nu, en dat is heerlijk op een makkelijke 30 km van Verona! De Mio werkt inmiddels weer, we zijn voorbij de scheur in de papieren kaart, ik voorzie geen gekkigheid morgen! Eerst uitslapen!