We zijn vandaag vanuit Imst vertrokken in de regen, richting de Reschenpass die we morgen over willen gaan. Arjan heeft gisteravond nog de fietsen verder schoongemaakt, de fietsen zijn gistermiddag nog door een man die de auto stond te wassen al wat afgespoten, en weer wat geolied. Alles weer klaar voor vandaag. We zijn vroeg uit Imst vertrokken richting Landeck, Prutz Ladis en langs Fiss en Ried. Daar hebben we even koffie gedronken. Veel regen onderweg en wat zijn we blij met onze goede spullen. Geen last van de kou en geen natte voeten! Ik begin als we in een hotel aankomen eerst even wat spullen te wassen zodat deze in de nacht kunnen drogen. Gister is dat niet helemaal gelukt dus hier en daar was nog iets klam. Na 5 min fietsen voel je dat al niet meer zeker als het zoals vandaag toch regent. Onderweg werd het wel af en toe lichter en heel soms kwam even het zonnetje erdoor en dan was het meteen flink warm. Na de plaats Pfunds hoopten we vandaag bij Martina uit te komen om daar te overnachten en te kijken of we dan morgen weer zonder bagage de pas over konden fietsen of misschien dat we een gedeelte van de pas zelf ook met de bus meegingen. Pfunds blijkt een plaats te zijn wat voor de helft in Oostenrijk ligt en de andere helft in Zwitserland en zo passeerden we ook nog even de Zwitserse grens. Ook Mariana ligt in Zwitserland en vanuit die plaats begint de fietsbeklimming van de Reschenpass,morgen, 11 scherpe lange bochten naar Nauders, 9 km puur klimmen! Dan na Nauders nog zo een stuk en dan ben je in Reschen en vandaar daal je af naar Burges, Prad Laas Naturns en deze plaatsen liggen allemaal in Italië! We dalen de komende dagen alleen maar en dat is ongeveer 200 km lang! Maar......het liep iets anders na Pfunds. Ik rij de hele tijd achter Arjan aan, die de navigatie doet en de Mio bij zich heeft. De Mio geeft de meest oorspronkelijke Via Claudio Augusta route aan. Dus niets vermoedend slaan we een pad in wat begint als grof grindpad. Een heel erg mooi pad, wel mountainbike werk!, met best wat klimwerk, en we worden over een oude houten brug geleid en langs een zeer oude Burcht. Vlak bij die burcht, is een muur waar een automaat aan hangt waar je snoep en drinken kunt kopen. We vonden dat maar raar eigenlijk, midden in een stuk natuur met een mooie brug en burcht hangt zomaar zo een apparaat! Maar goed we hebben daar wat drinken en wat repen gekocht, want alles was redelijk op. Na de burcht werd het pad wat steiler en grimmiger. En nog wat steiler en nog rottiger! Zo ellendig dat we af en toe niet meer konden fietsen, zelfs niet in het kleinste verzet. Toen bedachten we dat er voor de burcht een bord hing met verboden voor fietsen en iets met autobahn 180 en 184. Maar wij waren natuurlijk geen gewone fietsers, wij reden op een mountainbike en de Mio was overduidelijk en gaf deze route feilloos aan. Ik kreeg het vermoeden dat we totaal onverwachts op de beruchte Bierweg waren beland, een weg die als de originele Via Claudio Augusta werd beschreven maar zo goed als onbegaanbaar was voor fietsers en eindigde op een autobahn waar je niet mocht fietsen. Er werd druk gewerkt om hier de komende jaren een fietspad te maken langs de snelweg en de Bierweg te verbeteren....maar wij stonden daar ..met volle bepakking...op wat later bleek inderdaad de Bierweg!! Het was geen doen! Zeker niet met mijn malle benen! Als ik eenmaal fiets dan gaat het goed maar ik heb wel moeite met starten en vooral op een steile weg, dan moet je vanuit stilstand meteen vaart maken en dat gaat moeilijk en zeker met een bepakte fiets. Dus Ar heeft me van alle kanten geholpen. Af en toe op de fiets gezet en een duwtje en vervolgens roepen; gaan Jo!!! rijden, klasse, je kunt het!! Maar na 10-20 meter was het weer mis. Dus stukjes voetje voor voetje lopen en arme Ar mijn fiets naar boven duwen terwijl hij ook zelf nog de pittige klim en klauterweg met zijn eigen fiets moest doen! Poeh, het was eigenlijk echt niet leuk meer, waar terug was ook geen optie! Dan moesten we helemaal en lang onbegaanbaar pad naar beneden en dat is door de losse steen en grind weg, niet te doen! Zo blij dat we wat snoep en drinken hadden gekocht bij dat rare apparaat!! Eindelijk kwamen we boven.....op de autobahn! Daar zaten we niet op te wachten, dat is gewoon eng! Ar gaf al vrij snel aan naar links te moeten gaan en we hadden inderdaad allebei zo iets van; wegwezen hier!! We daalden naar links en meteen had ik in de gaten dat we verkeerd reden! Zoveel dalen na al dat bloedige klimmen, dat kan niet goed zijn! Maar Ar was niet te beschreeuwen! Ik heb wel dertig keer geroepen! Dus daar roetsten we naar beneden met een bloedgang en ik al wetende dat we beneden een probleem hadden!! We moesten zelfs door een lange donkere tunnel en door nog een tunnel! Wat een ellendige situatie! De klim vond ik eng, maar dit op de autoweg overtrof alles! Beneden aangekomen na, denk ik 15 km afdalen, komen we aan in....Pfunds wat we uuuuren geleden achter ons hadden gelaten! Terwijl we zo een tocht achter de rug hadden en dachten beloond te worden door in Nauders uit te komen. Nou toen hadden we wel even een relatietest!! Ik heb echt wel eventjes gevloekt en getierd! Maar goed en toen? We zagen ergens een stuk naar beneden een hotel en nadat ik er in eerste instantie niet over peinsde om nog meer af te dalen, heb ik na goed en rustig overleg besloten om dat wel te doen en daarbij bedacht ik dat we daar misschien wel de shuttle bus konden bellen die fietsers en bagage naar Nauders kon brengen! Dat hadden we dik verdiend vond ik! En warempel in het hotel bleek dat deze bus over drie kwartier voor de laatste ronde langskwam bij de bushalte die weer een stukje naar boven was. We moesten wel drie kwartier wachten maar dat was niet erg, we hebben toen rustig de boeken en kaarten nog eens bekeken. We werden tijdens dit wachten nog wel beloond met de meest brede regenboog die we ooit hebben gezien. Ik hoop dat ik deze foto kan bijvoegen, dit gaat helaas erg lastig! We zagen overigens meer fietsers de fout in gaan. En zo werden we voor 5 euri naar Nauders gebracht! Tijdens deze busrit kwamen we er achter dat het eigenlijk maar heel erg goed was dat we niet naar Nauders zijn gaan fietsen! Dat was best nog een klim en een autobahn waar veel aan gewerkt werd en ook met een tunnel! En dan op een volgepakte fiets naar boven zou helemaal gruwelijk geweest zijn! Pfff daar zijn we echt aan ontsnapt. Toen vonden we het wel leuk om weer het hotel te zoeken waar we een paar jaar geleden met mijn vader waren geweest op de wintersport! Dat was een erg leuk en goed hotel! En dat vonden we gelukkig erg snel! Het is een erg gastvrij hotel met een zwembad, prachtige sauna's en een geweldige keuken. En wat grappig is, het is helemaal niet duur! ( niet dat ons dat na deze barre tocht iets uitmaakte!) Ik heb meteen de spullen gewassen en deze mochten hier in de wasdroger van het hotel! Heerlijk! Droge schone spullen! Daarna gezwommen, sauna en daarna eten. Het eten was niet normaal zo goed! Vanavond was een Italiaanse avond met na een zeer luxe voorgerecht en een soepje een heerlijk Italiaans buffet en tiramisu als dessert! Dat was genieten! Een van de obers keek Arjan aan en die herkende hem! Wonderlijk. Het was een barre tocht maar ook..wat een mooi avontuur! Wat een reis!